bad place, bad people, bad attitude

Cześć!

Ostatnio byłam w kinie na pewnym filmie i to właśnie było inspiracją do napisania tego posta..

Mogę się założyć, że każdy z Was ma swoje ukochane przedmioty, których za nic w świecie byście nie oddali, ukochaną piosenkę i zespół, których zawsze będziecie słuchać z ciarkami na plecach, ukochanych przyjaciół i rodzinkę, których nigdy nikt Wam nie zastąpi. To wszystko teoretycznie jest bardzo ważne. Wiem, wiem, to brzmi banalnie, ale chodzi o to, że czasami jest tak, że z jakiegoś powodu potrzebujemy odpocząć, jesteśmy znudzeni, potrzebujemy odmiany. Wtedy zostawiamy wszystko to, co nam bliskie i szukamy na siłę "szczęścia". Kiedy już się wydaje, że je znaleźliśmy, coś uświadamia nam (w moim przypadku właśnie taki mały wypad do kina), że szukamy w złym miejscu, pośród złych ludzi, ze złym podejściem.

Powracamy do tych najprostszych, małych rzeczy.

Zauważamy, że to one własnie sprawiają nam największą radość. Każdy najmniejszy moment znów staje się wyjątkowy, cudowny i przynosi ogromną ilość nowej, dobrej energii i motywacji do działania. Może ten temat wydaje się okropnie oklepany, ale na prawdę poczułam potrzebę napisania właśnie o tym. Mam nadzieję, że nie zanudziłam Was aż tak bardzo :)

W każdym razie morał z tej anegdotki taki: ciesz się z małych rzeczy, bo to właśnie one składają się na twoje szczęście. :)

ask | facebook | tumblr | instagram

Dziękuję za zdjęcia Weronice >klik<,

btw. niedługo ruszamy w nowym projektem, trzymajcie kciuki!

m.